دنیای ارزهای دیجیتال دارای اصطلاحات و لغات بسیار زیادی است که معنای برخی از آن‌ها برای افراد مبتدی در این حوزه، مشخص نیست. اگر شما به تازگی وارد این فضا شده‌اید، احتمالا واژه‌های کوین و توکن را به وفور شنیده‌اید. حال سوالی مطرح می‌شود، که تفاوت کوین و توکن چیست؟ در واقع با وجود اینکه این دو واژه در دنیای رمز ارزها در شرایطی مشابه استفاده می‌شوند، می‌توان گفت که تفاوت‌هایی بنیادی با یکدیگر دارند. حتی در بسیاری مواقع، افراد حرفه‌ای در این حوزه نیز این دو واژه را جابجا استفاده می‌کنند. کوین و توکن هر دو یک دارایی دیجیتال به شمار می‌روند اما بزرگترین تفاوت این دو در وجود بلاکچین است. به بیانی ساده‌تر، کوین‌ها دارای بلاکچین اختصاصی خود بوده، در حالی که توکن‌ها بر روی بلاکچین‌های موجود ساخته می‌شوند. ممکن است بپرسید که بلاکچین چیست؟ بلاکچین در واقع به نوعی یک دفترچه توزیع شده و پایگاهی از اطلاعات است.
داشتن دانش کافی در رابطه با تفاوت کوین و توکن، به شما کمک می‌کند تا در این بازار حرفه‌ای عمل کرده و در نتیجه سود بیشتری کسب کنید. زیرا که پروژه‌های هر کدام از آن‌ها چالش‌های تکنیکی متفاوتی دارند. همچنین با مطالعه این مقاله، قادرید در رابطه با توسعه پروژه‌های این دو نیز درک بهتری پیدا کنید. پس همراه ما باشید تا تعریفی کامل از کوین، توکن و تفاوت این دو را برای شما شرح دهیم.
تشخیص تفاوت کوین و توکن
کوین و توکن که هر دو یک نوع دارایی دیجیتال به شمار می‌روند، در مواردی از جمله داشتن بلاکچین اختصاصی، با یکدیگر تفاوت دارند. اما لازم است برای درک بهتر تفاوت کوین و توکن، بدانید که دارایی دیجیتال دقیقا چیست و چه کاربردی دارد؟ همچنین لازم است انواع توکن‌ها را بشناسید تا قادر به تشخیص کوین و توکن از یکدیگر باشید. به همین دلیل، پیش از بررسی تفاوت‌هایی که این دو با یکدیگر دارند، ابتدا تعریفی از هر کدام را برای شما ارائه داده‌ایم.
دارایی دیجیتال چیست؟
اگر به تازگی وارد بازار ارزهای دیجیتال شده‌اید، داشتن دانش کافی در رابطه با تفاوت کوین و توکن یکی از الزامات سرمایه گذاری موفق شما به شمار می‌رود. باید بدانید که هر دو این واژه‌ها به معنای دارایی دیجیتال به شمار می‌روند که در مواردی به جای یکدیگر نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند. اما دارایی چیست؟
دارایی دیجیتال به صورت کلی یک دارایی غیر قابل تعویض است که ساخت، ترید و ذخیره آن به صورت کاملا دیجیتالی اتفاق می‌افتد. یعنی تنها نسخه موجود از آن‌ها به صورت دیجیتالی است. در حوزه بلاکچین، دارایی دیجیتال به دو دسته توکن و کوین تقسیم می‌شود. کوین و توکن به عنوان دو زیرشاخه منحصر به فرد از دارایی‌های دیجیتال، از کریپتوگرافی استفاده می‌کنند. کریپتوگرافی یک تکنیک کدنویسی است که امکان ساخت مجدد دارایی و در واقع سواستفاده از اطلاعات آن را ناممکن می‌سازد. توجه داشته باشید که تمامی کریپتوکارنسی‌ها نوعی دارایی دیجیتال به شمار می‌روند، اما تمام دارایی‌های دیجیتال، کریپتوکارنسی نیستند.
همانطور که اشاره شد، تفاوت اصلی بین کوین و توکن این است که کوین‌ها دارایی بومی یک بلاکچین به شمار می‌روند، که بیت کوین و اتریوم از جمله مهمترین مثال‌های آن است. از سویی توکن‌ها بر روی بلاکچین‌هایی که از قبل وجود داشتند، قرار می‌گیرند. به عنوان مثال، شبکه بلاکچین اتریوم با استاندارد شبکه ERC20، بستری برای بسیاری از توکن‌های موجود در مارکت است. بدیهی است که این دو عبارت شباهت‌های بسیاری دارند. به عنوان مثال هر دو آن‌ها به عنوان یک ذخیره ارزش و برای پردازش تراکنش‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. بلاکچین یک پایگاه داده غیر متمرکز است که توسط نودها و شبکه‌ای از کامپیوترها فعالیت می‌کند. بلاکچین به افراد امکان ترید، سرمایه گذاری و همچنین ساخت اپلیکیشن غیر متمرکز را می‌دهد. تمام این فعالیت‌ها نیز بدون نیاز به واسطه صورت می‌گیرد و در نتیجه، هزینه و زمان کمتری صرف خواهد کرد. با کلیک بر روی لینک مقاله بلاکچین چیست قادرید اطلاعات خود را در این حوزه نیز گسترش دهید. حال که با مفهوم دارایی دیجیتال آشنا شدید، نگاهی به تعریف کوین و توکن به صورت جداگانه بیاندازیم.
کوین چیست؟
برای اینکه بتوانیم درک بهتری نسبت به نفاوت کوین و توکن داشته باشیم، باید ابتدا معنای هر کدام را به صورت جداگانه بررسی کنیم. کوین در بازار رمز ارزها یک نوع دارایی دیجیتال به شمار می‌رود که در واقع توکن بومییک شبکه بلاکچینی است. توکن بومی یک بلاکچین و یا کوین برای ذخیره سرمایه و یا جهت تبادلات و معاملات مورد استفاده قرار می‌گیرد. توجه داشته باشید که کوین همواره بر روی بلاکچین اختصاصی خود قرار دارد و از بلاکچین‌های دیگر بهره‌ای نمی‌برد. در نتیجه کوین‌های یک کاربر از شبکه مربوطه خارج نشده و در حساب کاربر قابل مشاهده هستند. به عنوان مثاله اگر یک کاربر برای فردی دیگر کوین ارسال کند، این جابجایی تنها بین حساب‌های آن‌ها و با یک هزینه‌ای به نام کارمزد ارز دیجیتال صورت می‌گیرد. کارمزد ارز دیجیتال هزینه‌ای است که شبکه برای جابجایی سرمایه از کاربر دریافت می‌کند. برای مشاهده نحوه محاسبه آن، بر روی لینک مقاله کلیک کنید.
کریپتوکارنسی و یا کورن طی پروسه‌ای به نام ماین کردن به وجود می‌آید. این پروسه یا از مکانیسم اثبات سهام (PoS) و از الگوریتم اثبات کار (PoW) پیروی می‌کند. مکانیسم اثبات کار با استفاده از انرژی و قدرت محاسباتی بالا در کامپیوترها، قادر است کوین‌های جدید را به وجود آورد و آن‌ها را به عنوان پاداش بین ماینرها توزیع کند. از سویی الگوریتم اثبات سهام تراکنش‌ها را بر اساس دارندگان کوین تایید می‌کند. لازم به ذکر است که برای پرداخت کارمزد هر شبکه، باید از کوین مربوط به همان شبکه استفاده کرد.
جالب است بدانید که کوین‌ها دارای عملکردی کاملا غیر متمرکز بوده و در نتیجه هیچ سازمان مرکزی و یا شخصی، کنترل آن‌ها را بر عهده ندارد. پس تراکنش‌ها چگونه تایید می‌شوند؟ تایید تراکنش‌ها توسط نودهای شبکه و یا همان کامپیوترها صورت می‌گیرد. کدهای هر شبکه به کاربران این امکان را می‌دهد که به صورت خودکار و با رعایت قوانین شبکه، فعالیت خود را ادامه دهند.
کوین به صورت مستقیم از طریق بلاکچینی که روی آن قرار دارد، ساخته می‌شود. به همین دلیل به آن توکن بومی شبکه نیز می‌گوین. در اکثر مواقع، کوین‌ها علاوه بر ذخیره ارزش و سرمایه، مشوقی برای کاربران جهت حفظ گردش نقدینگی شبکه هستند. می‌توان گفت که کوین‌ها اغلب در دو دسته وسیله مبادله و یا حفظ سرمایه قرار می‌گیرند. وسیله میادله همانطور که از نامش پیداست، برای تهیه محصولات و یا بهره‌برداری از خدمات استفاده می‌شود. اما حفظ ارزش به معنای دارایی است که در قبال ارز فیات کسب شده و نوسانات زیادی در قدرت خرید آن به وجود نیاید.
پس می‌توان به صورت کلی 3 ویژگی برای کوین‌ها در نظر گرفت که عبارتند از:
- کوین‌ها غیر متمرکز بوده و به هیچ سازمانی وابستگی ندارند. آن‌ها برای تایید تراکنش‌ها از کدهای بلاکچین خود استفاده می‌کنند.
- کریپتوکارنسی یا کوین بر روی شبکه بلاکچین خود قرار دارد و این به کاربران اجازه فعالیت با رعایت قوانین را می‌دهد.
- کوین‌ها از کریپتوگرافی برای تامین امنیت و زیرساخت شبکه استفاده می‌کنند.
توکن چیست؟
همانطور که ذکر کردیم برای بررسی دقیق‌تر تفاوات کوین و توکن، باید معنای هر کدام را به صورت جداگانه درک کرده باشیم. حال که با مفهوم کوین آشنا شده‌اید، نوبیت به تعریف توکن می‌رسد. در بازار ارزهای دیجیتال، توکن نمایانگر یک نوع حفظ ارزش سرمایه است که بر روی بلاکچین‌های موجود با استفاده از قرارداد هوشمند ساخته می‌شود. در نتیجه این نوع از دارایی دیجیتال فاقد بلاکچین اختصاصی است. لازم به ذکر است که توکن‌ها با کوین‌های بلاکچین و یا توکن بومی آن شبکه، قابلیت سازگاری خواهند داشت. به عنوان مثال یکی از توکن‌های معروف که با استفاده از استاندارد شبکه ERC20 ساخته شده‌است، ارز دیجیتال تتر (USDT) است. در نتیجه تتر بر روی شبکه بلاکچین اتریوم ساخته شده و می‌توان آن را به هر آدرسی در این شبکه ارسال کرد.
سوال اینجاست که با وجود تفاوت کوین و توکن، کاربرد توکن‌ها چیست؟ می‌توان گفت که استفاده اولیه توکن‌ها به عنوان یک دارایی دیجیتال کاربردی در پروژه‌ها است. یعنی می‌توان از آن‌ها برای ارائه پاداش فرآیندهای خاص، افزایش سرمایه و یا پرداخت کارمزد استفاده کرد. در حال حاضر هزاران نوع توکن در بازار رمز ارزها موجود است که در حالت کلی آن‌هارا به دسته زیر تقسیم می‌کنند:
- توکن‌های کاربردی
- توکن‌های تراکنشی
- توکن‌های امنیتی
- توکن‌های غیر مثلی
- توکن‌های حاکمیتی
بنابراین، کوین‌ها دارای بلاکچین اختصاصی خود هستند به عنوان توکن بومی آن شبکه شناخته می‌شوند، اما توکن‌ها بر روی بلاکچین‌های موجود ساخته می‌شوند. به عنوان مثال توکن بومی و یا کوین شبکه اتریوم، ارز اتر نام دارد، اما بسیاری از ارزهای دیجیتال موجود در بازار که در واقع توکن هستند، بر روی اتریوم قرار گرفته‌اند. توکن‌ها قادرند در بسیاری از فعالیت‌های درون شبکه همانند شرکت در بازی‌های بلاکچینی، شرکت در اپلیکیشن‌های امور مالی غیر متمرکز و یا دیفای و دسترسی به خدمات خاص پلتفرم، مورد استفاده قرار گیرند.
یکی از نکات مهمی که در مبحث تفاوت کوین و توکن باید به آن توجه کنید، بحث استاندارد توکن نویسی است. برای ساخت توکن‌ها، از چندین استاندارد استفاده می‌شود که برخی از آن‌ها از سایرین محبوبتر هستند. همانطور که می‌دانید، اکثر توکن‌ها بر روی شبکه اتریوم قرار دارند. در نتیجه بیشتری استاندارد توکن نویسی مورد استفاده، مربوط به شبکه ERC20 (توکن ERC20 چیست) است. این استاندارد باعث سازگاری توکن‌ها درون شبکه اتریوم می‌شود. از سویی توکن‌های غیر مثلی و یا NFTها از طریق استاندارد شبکه ERC721 ساخته می‌شوند. این توکن‌ها خاص بوده و قابلیت تعویض با توکن‌های دیگر را ندارند.
در حالت کلی، توکن‌ها قابلیت کدنویسی و شفافیت داشته و بدون نیاز به اعتماد هستند. قابلیت برنامه نویسی و کدنویسی به این معناست که قادرند بر روی پروتکل‌های نرم افزاری که از قراردادهای هوشمند تشکیل شده‌اند، جهت انجام فرآیند مورد نظر، قرار گیرند. ویژگی بدون نیاز به اعتماد نیز یعنی هیچ شخص و یا شرکتی کنترل سیستم را بر عهده نداشته و پلتفرم مذکور توسط قوانین موجود در پروتکل شبکه اداره می‌شود. در نهایت شفافیت یعنی تمامی تراکنش‌ها قابل مشاهده و تایید توسط تمامی افراد هستند.
کاربرد توکن چیست؟
ممکن است این سوال برای شما هم مطرح شود که در کاربرد و عملکرد، تفاوت کوین و توکن چیست؟ توکن‌ها نیز درست همانند کوین‌ها قادرند به عنوان یک دارایی جهت حفظ ارزش سرمایه مورد استفاده قرار گیرند. آن‌ها را می‌توان با سایر ارزهای دیجیتال نیز تعویض کرد. اما یکی دیگز از کاربردهای مهم توکن‌ها، نماینگی آن‌ها برای نمایش یک دارایی فیزیکی و یا سنتی و همچنین استفاده از یک سرویس به خصوص است. برای مثال، توکن‌هایی در بازار هستند که نمایانگر دارایی‌های مشهود از جمله هنر و املاک هستند. علاوه بر این دارایی‌های غیر مشهود نظیر فضای ذخیره اطلاعات و قدرت پردازش نیز قابل نمایش با توکن است.
توکن‌ها می‌توان در مکانیسم‌های حاکمیتی درون شبکه نظیر رای دهی برای بروزرسانی‌های پروتکل نیز مورد استفاده قرار داد. دارندگان توکن‌ها در بسیاری از پروژه‌ها قادرند برای آینده آن پلتفرم تصمیم گیری کنند. لازم به ذکر است که پروسه ساخت توکن برای اینکه در این فرآیندها مورد استفاده قرار گیرد، توکنیزه شدن نام دارد.
از آنجایی که حوزه بلاکچین روز به روز در حال توسعه است، تعداد و نوع دارایی‌های دیجیتال نیز باید بر اساس نیاز کاربران و شرکای پروژه‌های ارز دیجیتال، افزایش یابد. زیرا که ساخت ارز و یا دارایی دیجیتال به دلیل نبود قوانین سختگیرانه در این فضا، بسیار ساده‌تر از دنیای واقعی است.
انواع توکن های ارز دیجیتال
در بخش قبل ذکر کردیم که تعدا بسیار زیادی توکن در حال حاضر در بازار رمز ارزها فعالیت دارند که تمامی آن‌ها را می‌توان در 5 گروه قرار داد. این 5 گروه را در ادامه به صورت کامل توضیح خواهیم داد. ابتدا توجه شما را به مثال‌های در مورد توکن جلب می‌کنیم تا تفاوت کوین و توکن را بیشتر درک کنید.
بر اساس گزارشات تهیه شده، در حال حاضر بیش از 3 هزار اپلیکیشن غیر متمرکز و یا DApp بر روی بلاکچین‌های مختلف قرار دارند. این اپلیکیشن‌ها با استفاده از بلاکچین، روشی کاملا غیر متمرکز برای مدیریت اطلاعات را در پیش می‌گیرند. تمامی اپلیکیشن‌های از این قبیل، با پشتوانه دیفای و یا امور مالی غیر متمرکز فعالیت دارند. دیفای یک راه حل بلاکچینی برای مشکلات مالی در دنیای واقعی است. تمام اپلیکیشن‌ها دارای یک دارایی دیجیتال و یا توکن هستند که توسط آن کاربران با برنامه تعامل می‌کنند. می‌توان گفت که شبکه اتریوم یکی از پرطرفدارترین پلتفرم‌ها برای راه اندازی اپلیکیشن‌های غیر متمرکز و توکن آن‌ها است.
همانطور که اشاره کردیم، توکن‌ها درون اکوسیستم خود دارای کاربردهای فراوانی هستند. توکن‌هایی نظیر RDN، CVC، ارز GLM، ZRX و ارز بت به عنوان وسیله مبادله و همچنین اجرای فعالیت‌هایی نظیر وام دهی توسط صرافی‌های غیر متمرکز مورد استفاده قرار می‌گیرند.
توکن‌های دیگری همانند REP، شبکه ارز KEEP، TRU و چین لینک (چین لینک چیست) برای حفظ تمامیت و یکپارچگی پلتفرم خود فعالیت می‌کنند. برخی از توکن‌های معروف همانند ارز میکر(ارز میکر چیست)، دیسنترالند و یا ارز مانا نیز برای فرآیندهای وام دهی ارز دیجیتال کاربرد دارند. در صورت تمایل به کسب اطلاعات در رابطه با ارز مانا، به مقاله دیسنترالند چیست مراجعه کنید.
حال به توضیح 5 دسته مهم از توکن‌ها توجه کنید.
توکن کاربردی
این نوع از توکن‌ها به کاربران امکان دسترسی و استفاده از خدمات بلاکچین را ارائه می‌دهند. به عنوان مثال، ارز بت یا همان بیسیک اتنشن توکن (Basic Attention Token)، توسط تبلیغات کنندگان در مرورگر وب بریو (Brave) برای پرداخت هزینه‌ها استفاده می‌شود. افرادی که این تبلیغات را مشاهده کنند، ارز بت را به عنوان پاداش دریافت خواهند کرد. اگر به مقاله ارز بت چیست مراجعه کنید، قادرید اطلاعات تکمیلی را در رابطه با پروژه آن به دست آورید.
توکن معاملاتی
توکن‌هایی نظیر ارز تتر، بایننس یو اس دی و DAI به عنوان استیبل کوین شناخته می‌شوند. این توکن‌ها معمولا به عنوان وثیقه کاربرد داشته و دارای پشتوانه ارز فیات هستند. در نتیجه نوسانات موجود در بازار ارزهای دیجیتال، تاثیری در قیمت خرید و فروش آن‌ها نخواهد داشت. به همین دلیل این نوع از توکن‌ها برای حفظ و ذخیره ارزش سرمایه بسیار کاربردی هستند.
توکن امنیتی
این نوع از توکن‌ها قابل تبدیل و تعویض بوده و می‌توان سهام را از این جمله توکن در نظر گرفت. در واقع سهام‌هایی که به فرم دارایی دیجیتال درآیند، توکن امنیتی هستند. این توکن به دارنده خود سهمی از کمپانی مورد نظر را ارائه می‌دهند. به همین دلیل، قادرند از سود حاصل از کمپانی، بر اساس میزان سهم خود، بهره‌مند شوند.
توکن غیر مثلی
حجم معاملاتی توکن‌های غیر مثلی و یا ارز NFT به صورت روزافزون در حال افزایش است. انتظار می‌رود تا پایان سال حجم معاملات این نوع از توکن‌ها به 17.7 میلیارد دلار برسد. آن‌ها یک نوع توکن کریپتوگرافیک هستند که بر روی بلاکچین‌ها برای نمایش مالکیت یک محتوا خاص، کاربرد دارند. توکن غیر مثلی قابلیت ترید و خرید و فروش را دارد، اما نمی‌توان آن را با توکن دیگری تعویض کرد. در نتیجه، ارزش آن‌ها هیچگاه با توکن دیگری یکسان نخواهد بود. برای کسب اطلاعات بیشتر در این باره به مقاله ارز NFT چیست مراجعه کنید.
توکن حاکمیتی
نوع دیگری از توکن‌ها به دارندگان خود حق رای و ارائه پروپوزال در رابطه با تغییرات آینده یک شبکه را می‌دهند. توسط توکن‌های حاکمیتی کاربران قادرند به صورت مستقیم در عملکرد یک بلاکچین و پروژه دخیل باشند. همانطور که پیش از این اشاره کردیم، توکن‌ها با استفاده از استانداردهای متنوعی از جمله شبکه ERC20 و ERC721 ساخته می‌شوند. این دو استاندارد، سازگاری توکن با بلاکچچین اتریوم را ممکن می‌سازند. استاندارد شبکه ERC20 برای سازگاری توکن با اتریوم، و استاندارد شبکه ERC721 برای ساخت توکن‌های غیر مثلی است.
تفاوت بیت کوین و توکن چیست؟
حال که مفهوم کوین و توکن را می‌دانیم و تا حدودی تفاوت فاندامنتال آن‌ها را با یکدیگر درک کرده‌ایم، این پرسش مطرح می‌شود که بیت کوین در کدام دسته قرار می‌گیرد؟ پاسخ این سوال بسیار ساده است. بیت کوین نوعی کوین به شمار می‌رود. زیرا که بیتکوین دارای بلاکچین اختصاصی خود است. در واقع بیت کوین نخستین ارز دیجیتالی است که نوعی کوین به شمار می‌رود و بسیاری از پروژه‌ها بعد از بیتکوین شروع به کار کردند. به عنوان مثال، اتریوم مفهوم غیر متمرکز بودن ارز دیجیتال را برای به کارگیری قراردادهای هوشمند و راه اندازی آن‌ها در شرایط مورد نظر هر برنامه، مورد استفاده قرار داد.
پس می‌توان گفت اصلی‌ترین تفاوت بین بیت کوین و توکن در وجود شبکه بلاکچینی برای این پروژه محبوب بین کاربران ارز دیجیتال است.
تفاوت کوین و توکن به زبان ساده
کوین‌ها برای استفاده مستقیم به عنوان نوعی دارایی و پول دیجیتالی طراحی و ساخته شده‌اند. به بیانی دیگر، دارندگان کوین‌ها قادرند از دارایی خود برای خرید محصولات و همچنین بهره‌مندی از خدمات مورد نظر استفاده کنند. از سویی دیگر، با اینکه توکن‌ها نیز قادرند همین نقش را ایفا کنند، از آن‌ها بیشتر برای استفاده از پلتفرم‌های دیفای، بازی‌های بلاکچینی و کسب درآمد و همچنین در صرافی‌های غیر متمرکز استفاده می‌شود.
به عنوان مثال، ارز Aave توکن بومی پلتفرم آوه به شمار می‌رود. آوه یک پروتکل در حوزه دیفای است که سیستم وام دهی ارز دیجیتال را بدون نیاز به وجود واسطه ممکن می‌سازد. پروتکل آوه بر روی شبکه بلاکچین اتریوم قرار داشته و برای تمامی تراکنش‌های خود تنها ارز دیجیتال آوه را قبول دارد. بدیهی است که استاندارد توکن نویسی این ارز دیجیتال از نوع شبکه ERC20 است. در این رابطه مقاله ارز AAVE چیست را مطالعه کنید.
همانطور که پیشتر نیز اشاره کردیم، کوین‌ها بر روی شبکه بلاکچین مخصوص خود قرار دارند. پروژه کوین‌ها باید دارای پروتکل‌های امنیتی باشد، به کاربران سیستم بر اساس شرایط و قوانین از سوی شبکه پاداش ارائه دهد و نحوه ساخت کوین جدید را مشخص کند. همچنین باید موجودی کلی کوین و نحوه تایید تراکنش‌ها در شبکه‌های بلاکچینی مدیریت و کنترل شود.
این در حالی است که توکن‌ها بر اساس پروتکل‌های موجود در بلاکچین‌ها فعالیت می‌کنند. جالب است که یک توکن قادر است در چندین بلاکچین به صورت همزمان فعالیت داشته باشد. این اتفاق به توکن مزیت انعطاف پذیری و سرعت را اضافه می‌کند. به این معنی که می‌توان آن‌ها را بسیار راحت با سایر دارایی‌های دیجیتال تعویض کرد. به عنوان مثال، ارز دیجیتال و یا استیبل کوین تتر بر روی چند بلاکچین از جمله اتریوم، ترون، بیت کوین، اومیسه گو، SLP و الگورند ساخته می‌شود.
کلام پایانی
در بررسی تفاوت کوین و توکن متوجه شدیم که هر دو آن‌ها نوعی دارایی دیجیتال به شمار می‌روند و شباهت‌های بسیاری با یکدیگر دارند. از آن‌ها می‌توان به عنوان روشی برای نمایش ارزش سرمایه و وسیله مبادله استفاده کرد. تفاوت اصلی بین کوین و توکن نیز مربوط به داشتن بلاکچین اختصاصی است. کوین‌ها بر روی شبکه مخصوص به خود قرار داشته، در حالی که توکن‌ها فاقد این ویژگی هستند. در واقع توکن‌ها بر روی شبکه‌های بلاکچینی کنونی ساخته می‌شوند.
یکی دیگر از مهمترین موارد در تفاوت کوین و توکن، کاربرد آن‌ها است. توکن‌ها همانطور که در متن مشاهده کردید، کاربردهای بیشتری به نسبت کوین‌ها دارند. اما نخستین کاربرد هر دو آن‌ها ذخیره و حفظ ارزش سرمایه است.
داشتن دانش کافی در رابطه با تفاوت کوین و توکن و همچنین تعریف دقیق هر کدام؛ موضوعی حیاتی برای ورود به بازار ارزهای دیجیتال به شمار می‌رود. زیرا که آن‌ها به کاربران امکان تهامل با بلاکچین، بهره‌مندی از امکانات شبکه و سرمایه گذاری مناسب را ارائه می‌دهند. در نتیجه تشخیص کوین و توکن از یکدیگر و دانستن فرق بین ایندو، برای هر کاربری در حوزه ارز دیجیتال الزامی است.
سوالات متداول در رابطه با تفاوت کوین و توکن
فرق کوین و توکن چیست؟
آیا توکن به کوین تبدیل می‌شود؟
کوین بهتر است یا توکن؟
آلت کوین چیست؟
منبع: Learn bybit
